ਰਿਸ਼ਤਾ ਇੰਝ ਬਣਾਇਆ ,
ਵਾਂਗ ਹਵਾ ਦੇ ਛੂਹ ਕੇ ਲੰਘਿਆ
ਹੱਥ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ।
ਫੁੱਲ ਦਾ ਬੂਟਾ ਕਿੱਥੇ ਬੀਜਾਂ
ਥਾਂ ਪਈ ਲੱਭਾਂ ਵਿਹੜੇ ,
ਥਾਂ ਲੱਭਦੇ ਹੀ ਰੁੱਤ ਗਵਾਚੀ
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕੁਮਲਾਇਆ ।
ਹਰੀਆਂ ਭਰੀਆਂ ਰੁੱਤਾਂ ਆਈਆਂ
ਮਹਿਕਾਂ ਪਿੱਛੇ ਦੌੜੀ ,
ਮੂੰਹ ਭਾਰ ਕੰਡਿਆਂ 'ਤੇ ਡਿੱਗੀ
ਮੂੰਹ ਮੱਥਾ ਛਿਲਵਾਇਆ ।
ਤਨ - ਮਨ ਦੋਵੇਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ
ਕਿਸ ਬਿਰਹਨ ਲੜ ਲੱਗੇ ,
ਦੋ ਘੜੀ ਦਾ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਲੱਭਾ
ਅੱਗ ਦਾ ਜਨਮ ਹੰਢਾਇਆ ।
ਰਾਹ ਤੋਂ ਡਿੱਗੀਆਂ ਕੌਡੀਆਂ ਲੱਭਾਂ
ਇਸ ਕੰਮੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਰੋਲੀ ,
ਆਪੇ ਘੱਟਾ - ਮਿੱਟੀ ਉਡਾ ਕੇ
ਆਪਣੇ ਝਾਟੇ ਪਾਇਆ ।
ਹਾਰ ਥੱਕ ਕੇ ਛਾਂ ਹੁਣ ਲੱਭਦੀ
ਵੱਲ ਅਸਮਾਨੀ ਤੱਕਦੀ ,
ਗਗਨ ਵਸੇ ,ਤੇਰਾ ਕਿਹੜਾ ਬੇਲੀ ,
ਬਣ ਜਾਏ ਠੰਡਾ ਸਾਇਆ ।
ਫੁੱਲ ਦਾ ਬੂਟਾ ਕਿੱਥੇ ਬੀਜਾਂ
ਥਾਂ ਪਈ ਲੱਭਾਂ ਵਿਹੜੇ ,
ਥਾਂ ਲੱਭਦੇ ਹੀ ਰੁੱਤ ਗਵਾਚੀ
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕੁਮਲਾਇਆ ।
ਹਰੀਆਂ ਭਰੀਆਂ ਰੁੱਤਾਂ ਆਈਆਂ
ਮਹਿਕਾਂ ਪਿੱਛੇ ਦੌੜੀ ,
ਮੂੰਹ ਭਾਰ ਕੰਡਿਆਂ 'ਤੇ ਡਿੱਗੀ
ਮੂੰਹ ਮੱਥਾ ਛਿਲਵਾਇਆ ।
ਤਨ - ਮਨ ਦੋਵੇਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ
ਕਿਸ ਬਿਰਹਨ ਲੜ ਲੱਗੇ ,
ਦੋ ਘੜੀ ਦਾ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਲੱਭਾ
ਅੱਗ ਦਾ ਜਨਮ ਹੰਢਾਇਆ ।
ਰਾਹ ਤੋਂ ਡਿੱਗੀਆਂ ਕੌਡੀਆਂ ਲੱਭਾਂ
ਇਸ ਕੰਮੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਰੋਲੀ ,
ਆਪੇ ਘੱਟਾ - ਮਿੱਟੀ ਉਡਾ ਕੇ
ਆਪਣੇ ਝਾਟੇ ਪਾਇਆ ।
ਹਾਰ ਥੱਕ ਕੇ ਛਾਂ ਹੁਣ ਲੱਭਦੀ
ਵੱਲ ਅਸਮਾਨੀ ਤੱਕਦੀ ,
ਗਗਨ ਵਸੇ ,ਤੇਰਾ ਕਿਹੜਾ ਬੇਲੀ ,
ਬਣ ਜਾਏ ਠੰਡਾ ਸਾਇਆ ।
ਦਿਲਜੋਧ ਸਿੰਘ
ਵਿਸਕੋਨਸਿਨ -ਯੂ ਐਸ ਏ
ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 62 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ।
ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 62 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ।
ਭਾਵਪੂਰਨ ਕਵਿਤਾ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੋਹਣੇ ਅਲਫਾਜ਼ਾਂ 'ਚ ਬਿਆਨ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਰਿਸ਼ਤੇ ਚਾਹੇ ਹਵਾ ਦੇ ਬੁੱਲੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸਾਡੇ ਹੱਥ ਤਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚਲੀ ਮਹਿਕ ਨੂੰ ਮਾਨਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਤਰਾਓ -ਚੜਾਓ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਨੇ। ਨਿਰਾਸ਼ਤਾ ਦੀ ਖਾਈ 'ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਨਵਿਆਉਣ ਤੋਂ ਕਦੇ ਇਨਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ReplyDeleteਦਿਲਜੋਧ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਨਾਲ ਪ੍ਰਗਟਾ ਗਈ। ਲਿਖਦੇ ਰਹੋ ਤੇ ਨਵੇਂ -ਨਵੇਂ ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਰਹੋ।